Są chwile, kiedy życie na zewnątrz toczy się dalej, ale w środku czuje się, jakby ziemia usuwała się spod nóg. Dzieje się coś, co Państwa wstrząsa. Zerwanie, decyzja, która wymyka się spod kontroli, strata, której nie przewidzieli Państwo.
I nagle w Państwa wnętrzu pojawia się drugi świat:
Myśli, które zaczynają żyć własnym życiem.
Emocje, które poruszają szybciej niż jakiekolwiek wyjaśnienia.
Scenariusze, które przytłaczają Państwa, zanim jeszcze staną się rzeczywistością.
Nadal funkcjonuje Pan/Pani. Nadal pojawia się Pan/Pani. Nadal działa Pan/Pani. Ale w głębi duszy zaczyna się kształtować zdanie, które trudno wypowiedzieć na głos: “Jak zachować spokój, gdy Pański wewnętrzny świat się rozpada?”
Właśnie wtedy zaczyna się to, co nazywamy kryzysem. Nie samo wydarzenie, ale wywołane nim w Państwu zamieszanie.
1. Kiedy kryzys pojawia się wewnątrz, a nie z zewnątrz
Istnieją czynniki zewnętrzne, które wywołują burzę. Jednak prawdziwa burza zaczyna się w umyśle:
- Pędzące myśli.
- Najgorsze scenariusze, które stają się większe niż rzeczywistość.
- Obrazy, których nie można zatrzymać.
- Znaczenia, które Państwo doszukują się we wszystkim.
- Oceny, które sprawiają, że wszystko wydaje się jeszcze bardziej napięte.
To nie jest “tylko stres”. To utrata wewnętrznej równowagi.
“Stres rzadko wynika z tego, co się dzieje. Wynika on z tego, jak Państwo to interpretują w swoim wnętrzu”.”
Nie oznacza to jednak, że sytuacja jest łatwa. Wręcz przeciwnie.
Oznacza to:
Nie jest Pan szalony.
Nie jest Pan/Pani “zbyt wrażliwy/wrażliwa”.”
Nie jest Pan/Pani słaby/słaba.
Jest Pan/Pani człowiekiem, którego wewnętrzny system próbuje poradzić sobie z czymś większym niż dotychczasowe schematy.
2. Niewidzialny mechanizm: dlaczego kryzysy zaczynają się w umyśle
Prof. dr Dirk Wolff opisuje to w następujący sposób: Kryzysy rzadko są samym wydarzeniem. Są światem, który tworzy się w Pańskich wnętrzu po nim. Pański umysł nie działa w oparciu o fakty, działa w oparciu o możliwości, ryzyko i obrazy.
Podświadomość poszukuje orientacji. Psychika poszukuje stabilności. A to, co się pojawia, może czasami wydawać się odrębnym wszechświatem:
- Scenariusze, których nie można zatrzymać.
- Interpretacje, które się przyjmują.
- Pętle myślowe, które nie pozwalają Państwu zasnąć.
- Emocje, które poruszają się szybciej niż Państwa zrozumienie.
“Kryzysy zaczynają się w umyśle, ponieważ myślimy scenariuszami, a nie faktami”.”
W Państwa wnętrzu pojawia się wizja przyszłości, która Państwa przytłacza. Ten wewnętrzny świat nagle zaczyna kształtować Państwa uczucia, działania, oddech. Kryzysem nie jest samo wydarzenie. Jest nim moment, w którym tracą Państwo kontakt ze swoją wewnętrzną podstawą.
3. Droga powrotna: nie spieszyć się, ale stać się świadomym
W takich momentach często próbujemy jednej rzeczy: zamknąć oczy i nacisnąć pedał gazu. Działajcie. Rozwiązujcie. Organizujcie. Przyspieszajcie.
Jednak zdanie, którym Dirk dzieli się w podcaście “Unterm Strich”, zmienia wszystko:
“Kiedy się Państwo spieszą, proszę jechać powoli”.”
Nie jako banał, ale jako strategia przetrwania. Zwolnienie oznacza:
- Sortowanie obrazów zamiast walki z nimi.
- Ponowne odnalezienie rzeczywistości.
- Podejmowanie decyzji, która nie wynika ze strachu.
- Poczuj swoje ciało, zanim cokolwiek zmienisz.
- Umiejętność ponownego odróżnienia wewnętrznego “tak” od “nie”.
“Odzyskuje Pan/Pani zdolność do działania, gdy przestaje Pan/Pani śledzić kryzys w swoim umyśle, a zamiast tego skupia się na rzeczywistości, która jest przed Panem/Panią”.”
Zdolność do działania nie jest przeciwieństwem strachu. Jest przeciwieństwem bezsilności. A bezsilność zaczyna się tam, gdzie Państwa myśli stają się silniejsze od Państwa percepcji.
Kiedy przerywa Pan/Pani – nie kryzys, ale tok myśli – otwiera się przestrzeń, w której może Pan/Pani ponownie podejmować decyzje.
4. Co naprawdę pomaga w chwilach zawirowań
Nie musi Pan/Pani od razu wracać do normalnego funkcjonowania.“
Nie potrzebuje Pan pozytywnego myślenia.
Nie potrzebuje Pan/Pani nowego celu.
Potrzebują Państwo kotwicy.
(1) Nazwij swój wewnętrzny świat, zanim zareagujesz na świat zewnętrzny.
“Boję się”.”
“Tracę orientację”.”
“Pański umysł sprawia, że czuję się niespokojny”.”
To nie jest wyznanie słabości. To moment, w którym ponownie łączycie się z samym sobą.
(2) Zachowajcie rozróżnienie: co jest rzeczywistością, a co wyobraźnią?
Nie wszystko, co czuje Pan/Pani, jest złe. Ale nie wszystko, co Pan/Pani myśli, jest prawdą. To rozróżnienie ma kluczowe znaczenie.
(3) Odzyskajcie tempo
Zwolnienie tempa nie jest stratą. To powrót Państwa zdolności do działania. W Państwa tempie. W Państwa kolejności. Zgodnie z Państwa prawdą.
Podsumowując
Kryzysy nie zaczynają się wtedy, gdy życie staje się trudne. Zaczynają się wtedy, gdy traci się wewnętrzną równowagę. Ale właśnie wtedy może zacząć się coś innego: jasność, świadomość i zdolność do ponownego działania.
Nie dlatego, że kryzys minął, ale dlatego, że powrócił Pan – do siebie samego.
W drugim odcinku “Unterm Strich” dyrektor generalna persolog Debora Karsch rozmawia z Dirkiem Wolffem o tym, jak powstają wewnętrzne kryzysy, jaki wpływ mają na Państwa najgorsze scenariusze, dlaczego spokój wymaga więcej odwagi niż szybkość działania oraz jak odzyskać zdolność do działania w trudnych czasach.
To rozmowa, która nie owija w bawełnę. Wyjaśnia. Ugruntowuje. I przywraca coś, co tak łatwo traci się w sytuacjach kryzysowych: połączenie z własnym wnętrzem.
Jeśli odnajdują się Państwo w tych słowach, koniecznie posłuchajcie tego odcinka.
