Od połowy XX wieku psychologia intensywnie bada koncepcję odporności. Skupiono się nie na negatywnym wpływie na rozwój psychologiczny, ale raczej na pozytywnych aspektach. Emmy E. Werner, amerykańska psycholog rozwojowa, odegrała pionierską rolę w tej dziedzinie badań. Współczesne badania nad rezyliencją zostały w znacznym stopniu ukształtowane przez jej przełomowe Badanie Kauai. Tutaj dowiesz się o przełomowych spostrzeżeniach uzyskanych dzięki jej długoterminowym badaniom.
Emmy E. Werner: Życie i pochodzenie
Emmy E. Werner urodziła się w Niemczech w 1929 roku i doświadczyła dzieciństwa ukształtowanego przez wydarzenia II wojny światowej. Rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych w 1940 roku, gdzie Emmy Werner studiowała na University of Nebraska i uzyskała stopień doktora. Pod wpływem własnych doświadczeń z dzieciństwa poświęciła swoje życie badanie odporności i jego czynniki wpływające.
Badanie Kauai: Wgląd w badania Emmy Werner
Kauai Study, przełomowe badanie podłużne, trwało ponad 40 lat i koncentrowało się na rozwoju 698 dzieci urodzonych na hawajskiej wyspie Kauai w 1955 roku. Projekt badawczy miał na celu ocenę długoterminowych konsekwencji stresorów przed, w trakcie i krótko po urodzeniu. Zespół Emmy E. Werner przyjął kompleksowe podejście, badając dzieci lub dorosłych na różnych etapach życia, a mianowicie w okresie rozwoju prenatalnego, a także w wieku jednego, dwóch, dziesięciu, 18, 31 lub 32 lat i 40 lat.
Liderzy badania zidentyfikowali 201 dzieci jako "wysoce zagrożone" ze względu na narażenie na stres okołoporodowy, życie w trwałym ubóstwie lub posiadanie rodziców z mniej niż ośmioletnim wykształceniem. Dodatkowo, dzieci w środowisku konfliktu, rozwodu, alkoholizmu rodziców lub choroby psychicznej zostały sklasyfikowane jako zagrożone. Co ważne, odkrycie ujawniło, że jedna trzecia dzieci z tej grupy wysokiego ryzyka wyrosła na "kompetentnych młodych dorosłych, którzy nie wykazywali poważnych zaburzeń uczenia się lub zachowania w dzieciństwie lub okresie dojrzewania" (patrz Werner 1989, s. 120).
Odporność w dzieciństwie: Odkrycia Emmy Werner
Zaskakujące wyniki badania Kauai Study pozwoliły Emmy E. Werner na uzyskanie bardziej precyzyjnego wglądu w "Czynniki ochronne i wspierające (Werner, 1989, s. 121) wpływające na odporność dzieci. Dzieci, które wykazywały odporność pomimo trudnych okoliczności, wykazywały niezwykłe cechy, w tym wysoki poziom aktywności, niską drażliwość, zdolność adaptacji społecznej i brak tendencji do melancholii. Co więcej, rozwijały one dobre umiejętności rozwiązywania problemów, realistycznie oceniały sytuacje i wykazywały się komunikatywnością, niskim poziomem lęku, analitycznością i planowym zachowaniem.
Oprócz cech osobistych, czynniki zewnętrzne, takie jak stabilne więzi ze wspierającymi dorosłymi odegrały kluczową rolę. Odkrycia te znacząco przyczyniły się do zrozumienia, w jaki sposób dzieci mogą stać się odporne w obliczu wyzwań rodzinnych. Badania Emmy E. Werner nie tylko ustanowiły fundamentalną perspektywę odporności w dzieciństwie, ale także nakreśliły konkretne sposoby, w jakie dzieci mogą stać się odporne na wyzwania rodzinne. może być rozwijana i pielęgnowana.
Dziedzictwo Emmy E. Werner w badaniach nad odpornością
Dzięki swojemu życiowemu zaangażowaniu w badania nad odpornością, Emmy E. Werner położyła podwaliny i zapoczątkowała ruch. Wyniki badania Kauai Study, a także jej dalsze badania, przyniosły następujące efekty głęboko zmienił nasze rozumienie zdolności adaptacyjnych i odporności. Badania Emmy E. Werner nie tylko dostarczyły cennych informacji na temat odporności w dzieciństwie, ale także wyznaczyły kierunek przyszłych badań. Na przykład wyniki badania Werner w Kauai zostały potwierdzone w badaniach takich jak Mannheim High-Risk Children Study. Jej dziedzictwo przetrwało we współczesnych badaniach nad odpornością, a jej spostrzeżenia nadal kształtują sposób, w jaki rozumiemy zdolność radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi i kryzysami. Jej badania są również jednym z kamieni węgielnych projektu persolog® Resilience Model.
